گاهی در حالی که در عبور سال ها سفر می کنیم جاده ی زندگی بسی طولانی به نظر میرسد وبه این دلیل دلمان میشکند

اشک به چشممان راه پیدا می کند .نگرانی بر وجودمان غلبه می کند واز ادامه راه ناامید می شویم

اما در این هنگام باید گوش های خود را تیز کنیم تا خداوند را با قلب خود بشنویم که می گوید روز دیگری در راه است که با خود امید به

ارمغان می اورد وبعد از ان در جاده ی زندگی به مراتب هموارتر ومواجهه با ان اسانتر می شود .پس در هنگام رویارویی با موانع و

دست انداز های جاده ی زندگی نا امید نشوید چون این زندگی فقط یک استراحتگاه است دوستون دارم وبس